مرجعیت و تأیید امام زمان (ع)
خود
امام زمان (عج) وسایر امامان(ع) معیارهایی ارائه داده اند که می تواند ملاک تشخیص
این موضوع باشد. برای اینكه انسان بفهمد اجتهاد و مرجعیت شخصی، مورد تأیید امام
زمان(عج) است یا نه، ملاك هایی در روایات ذكر شده است.
در نامه ای از امام
عصر(ع) آمده است:
«و أما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها إلی
رُواهِ حدیثنا، فإنّهم حجّتی علیكم و أنا حجه الله علیهم»؛«در پیشامدها به
راویان احادیث ما روی آورید كه اینان حجت من بر شمایند و من حجت خدا بر ایشانم».
بحار الأنوار، ج 53، ص 181؛ مستدرك الوسائل، ج 18، ص 317، ح 21458
امام حسن عسكری(ع) از امام صادق(ع) نقل می فرماید:
«... فأما
من كان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظاً لدینه مخالفاً علی هواه مطیعاً لأمر مولاه
فللعوام أن یقلّدوه و ذلك لایكون إلا بعض فقهاء الشیعه لاكلّهم... »؛«فقیهی
كه خویشتن دار و حافظ دین و مخالف هوای نفس و مطیع امر مولایش باشد، عوام (توده
مردم) حق تقلید از او را خواهند داشت و این صفات در همه فقها نیست؛ بلكه در بعضی از
فقها هست».
وسائل الشیعهّ، ج 18، ابواب صفات قاضی، ح 20، ص 94 و 95
بنابراین، در تشخیص
مجتهد و مرجع مورد تأیید امام (ع) این معیارها را باید در نظر داشت. خودِ مردم باید
درباره آنها مطالعه و تحقیق كنند. از طرف دیگر، همه ما مأمور به ظاهر هستیم.
بنابراین كسی كه ظاهر او نشان دهنده چنین شرایطی است و علما نیز فقاهت او را تأیید
كنند، مصداق روایت بالا شناخته می شود.